ชอบ “คะนึงถึงทุกครา” ใน กางจอ 29

“คะนึงถึงทุกครา” (กางจอ29 ยังแจ๋ว, ธนภัทร งามเงินวรรณ, ลิโด้, 2022)

• มันเป็นหนังกางจอที่ยังไม่เคยเห็นนับแต่เคยดูมา
• ด้วยเจ้าของงานใช้ “ภาพยนตร์” (ซึ่งแปลว่า ภาพเคลื่อนที่ได้) ได้ดี ตั้งแต่ให้ดวงตาคนดูได้เห็นน้ำ เนื้อหนัง และเส้นเลือดบนกล้ามเนื้อของเนื้อหนัง จนโมเม้นที่กล้องหมุนไปทั่วพื้นที่ในร้านตัดผมเพื่อสื่อสารความรู้สึกของหนังออกมา
• เขานำสายตาคนดูไปมองสิ่งที่เคยมีเพียงเขาเป็นผู้มองเห็นได้ จนผู้มองตามเขารู้สึกตามเขาไปได้ด้วย
• แต่หนังก็ไม่ได้ดีจนเกินไป เหมือนยังไม่กล้าจะยืนอยู่อย่างเต็มเท้าของตัวเองมันยังรับเอาของกางจอปีก่อนๆ เช่น เสียงบรรยายและบทสนทนาที่ไม่ได้เข้ากับฉันทลักษณ์ของภาพมาใส่ไว้
• มันจึงติดอยู่ระหว่างกลางของ “ฉันต้องการถูกสัมผัสและกอด” กับสารอื่นๆที่ถ้าคนดูจะคิดเรื่องการเมืองก็ให้ภาพมันดลใจเขาเองก็ได้ ไม่ได้จำเป็นต้องพูดถึง
• เสียงของงานที่ยังไม่สะท้อนเสียงของเจ้าของงานทั้งหมดคงต้องอาศัยเวลาจนวันที่เขาจะสามารถตัดสิ่งที่ไม่ใช่ออกไปจากงานของเขาได้อย่างไม่แคร์
• อย่างไรเสีย คะนึงถึงทุกครา เอง ยังสามารถตัดใหม่อีกสักครั้งเพื่อเล็มส่วนที่ไม่เข้าพวกออก เจ้าของงานก็เก็บสะสมเป็นหนึ่งในผลงานที่เอาออกมาโชว์คนได้เลย

ส่วนเรื่องอื่นที่ได้ดู: “จำชื่อเรื่องไม่ได้” และ “จำชื่อเรื่องไม่ได้”

แต่

• ทำไมต้องเข้าไปคุยกันในรถ เดินริมน้ำ หรือเล่นกับแมว?
• หนังพยามสร้างหรือจำลองโมเม้นที่เคยเกิดขึ้น ซึ่งดลใจเจ้าของงานให้สร้างงานนี้
• แต่หนังไม่ได้ใช้ “ภาพยนตร์” (ซึ่งอีกครั้ง แปลว่า ภาพเคลื่อนที่ได้) เพื่อสื่อสารความรู้สึกนึกคิดออกมา
• แม้ว่ามันจะมีคำถามว่า “เรียนจบแล้วไปไหน?” หรือ “จะเอาไงดีกับชีวิต?” ให้หาคำตอบ
• แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไรเลยเพื่อตอบคำถาม