Step into a captivating world where personal desires clash with societal expectations in the mesmerizing film “A Room with a View.”…

Embarking on a remarkable journey, our sights were set on Phnom Penh, Cambodia, with a burning desire to conquer the world of Chinese…

In the streets, a young German wanderer named Alfred Lion found himself lost in the rhythm of jazz music. Mesmerized by the sounds of a group of African American musicians, he was consumed by a newfound obsession for the genre. …

กาวใจ เป็นภาษาปาก แปลว่าช่วยประสานรอยร้าว ในหนังไม่ได้ปรากฏว่าสรุปแล้วโบทกับแม่คืนดีกันหรือไม่? หรือเข้าใจอะไรกัน? แต่แน่ๆก็คือ หนังนี่เป็นงานตัดแปะที่มีแต่กาวเหนียวเหนอะหนะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเสียงบรรยายไปกับภาพที่น่ารำคาญ การแสดงที่บางคนชอบ แต่หลายคนก็อาจรู้สึกว่าน้ำเน่า เรื่องนี้จะบอกว่าเป็น drama ก็ละเลยความรู้สึกที่ควรสำรวจ จะบอกว่าเป็น romance ก็พูดข้ามพัฒนาการความสัมพันธ์ จะเป็น coming of age ก็ไม่เห็นการเดินทางที่แน่ชัดของตัวละคร

Foojohn Jazz Club is where I was exposed to Lambrusco, an Italian sparkling wine. It is robust, sweet, sour, and bitter — it got everything like a complex feeling in Jazz music. On the stage, Damon Brown played his trumpet, “Chet Baker’s That Old Feeling. Red was not merely in…

ฟูจอห์นแจ๊สคลับเป็นที่แรกที่ฉันได้ลอง ลัมบรัสโก อิตาเลียนสปาร์คลิ้งไวน์สีแดง รสชาติดี หอม หวาน เปรี้ยว ขม ครบ เหมือนรสของดนตรีแจ๊ส บนเวที นายเดมอน บราวน์เป่าทรัมเป็ต เพลง “แดท โอล ฟีลลิ่ง” ของ “เช็ท เบเกอร์” (That Old Feeling, Chet Baker) สีแดงในฟูจอห์นไม่ใช่แต่เพียงในแก้วไวน์ ผนังร้านก็แดงด้วย ยิ่งในห้องน้ำยิ่งแดง แดงเหมือนความปราถนา เหมือนความเจ็บปวด การได้สนุกกับความรู้สึกกรุ่นภายในเป็นอะไรที่แจ๊สอย่างยิ่ง รสในปาก สิ่งที่ได้เห็น และดนตรีในบรรยากาศไปด้วยกันหมด

I saw Wong Kar-wai’s Happy Together numerous times, but only in 2020 that I see it in the Cinema for the first time in Bangkok. After being stuck in Lockdowns in London, I left my dream and promised land and a free country to return home physically to — Bangkok…

ภาระตกที่คนดู เมื่อฉายหน้าบรรดานักการละคร แล้วก็ทิ้ง ต่อมา พูดถึงนักวิจารณ์คนหนึ่งออกประกาศ แล้วก็ทิ้ง แต่น่าสนใจ จากนั้นเรื่องข้ามไปพูดถึงข้อคิดเห็นบนเฟสบุ๊ค แล้วก็ทิ้งเอาไว้ เริ่มหมดอารมณ์ ตัดมาพูดเรื่อง มิวสิคัล และการอุปถัมภ์ศิลปิน แล้วทิ้ง เริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องจะพาไปไหน แล้วก็ตัดพ้อชมรมนักวิจารณ์ต่อ งานสมาธิสั้น จนไม่น่าเชื่อถือ ไม่ได้พาไปมองแต่ละอย่างที่จับมามัดรวมกันให้นานพอว่ามันเกี่ยวกันอย่างเฉพาะเจาะจงอย่างไรในสายตาคนสร้างงาน

ชีวิตเปราะบาง และโลกก็ไม่แน่นอน หากเกิดอะไรขึ้นเพียงนิดเดียวชีวิตก็อาจเปลี่ยนไปตลอด แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะไม่เลวร้ายเท่าที่คิด มันอาจเป็น การจากไปของคนที่รัก ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อตอนเรียนจบ หรือพลวัตทางการเมือง โลกทำอะไรกับเราได้บ้าง? — สวรรค์นิมิต (ลักษณาพร) การจากไปของยายดูเป็นเรื่องน่ายินดีมากกว่าไม่ดี แม้ว่าคนทำหนังจะเศร้า แต่เพราะจากบทสนทนาระหว่างยาย แม่ และลูก ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของชีวิตในแต่ละยุคสมัย พอจะทำให้เรารู้สึกถึงความไม่เหมาะที่จะดำรงชีวิตของโลกในขณะนี้ แม้ว่าบทสนทนาจะสะท้อนให้เห็นว่าแต่ละช่วงเวลาก็มีความยากลำบากของมันก็ตาม